Frits Boverhuis kende de Landsdrukkerij en kwam met het idee een overval te plegen en de persoonsbewijzen mee te nemen die al klaar waren voor verspreiding. Frits Boverhuis was een bekende voor een aantal mensen in de drukkerij en kon daarom niet meedoen met de actie zelf.
Er werd uitgebreid gesproken over het plan, plattegronden gemaakt en het plan werd verder uitgedacht. Er was 1 lift naar beneden, waar de kluis was. Er mocht dan ook geen alarm geslagen worden, want dan konden ze er niet meer uit. De drukkerij lag midden in Den Haag langs een drukke weg. Maar met voldoende mensen die de omgeving zouden bewaken, dachten ze dat het kon lukken.De overval werd gepland voor de middag op zaterdag 29 April 1944, vlak voor sluitingstijd.
Den Hartogh, Verbiest en Meijer, kwamen met de auto, een Duitse Opel met Duitse nummerplaten, met 18[i] revolvers. Negen anderen kwamen met de trein: hun belangrijkste taak was om de buurt rondom het gebouw in de gaten te houden. Gerhard Badrian liep naar de telefooncel om te bellen dat hij voor inspectie kwam en Frans Meijer stond klaar met de revolvers in zijn tas om die uit te delen, maar op dat moment was er een geallieerde luchtaanval op Den Haag. Hij is toen maar een broodje gaan eten en gooide hij zijn tas achteloos achter de deur van de broodjeszaak. Toen het luchtalarm voorbij was, gingen ze tot actie over.
Gerhard Badrian, in een nazi-uniform, Gerrit van der Veen en Henri van Gogh in burgerkleding. Cor Verbiest en Frans Meijer droegen NSB-badges en hielden de portiers op. Verbiest had de verantwoordelijkheid op zich genomen de aftocht vanaf de lift veilig te stellen. Gerhard Badrian marcheerde als SS Hauptmann Fischer, naar het kantoor van de directeur. De directeur bleek al thuis te zijn en die moesten ze toen eerst even van huis ophalen. Vervolgens beschuldigde Gerhard Badrian hem en de organisatie van het ontplooien van wanpraktijken en eiste onmiddellijke toegang tot de kluis om de persoonsbewijzen te controleren. De directeur, Van der Veen, Badrian, Van Gogh en Meijer gingen met de lift naar beneden, naar de kluis. Daar lagen enorme rollen met persoonsbewijzen in vellen van 60 bij 80. Zo´n 10.000 blanco persoonsbewijzen. De directeur werd vastgebonden en kreeg een prop in zijn mond. Ze pakten de spullen in en probeerden de directeur te negeren. Ze deden dan wel of ze stoere overvallers waren, maar dat waren ze niet. De directeur murmelde en ze haalden de prop uit zijn mond. Hij smeekte om hem niet tot maandag te laten liggen, zijn vrouw was hoogzwanger en zou het niet aankunnen als hij vermist werd. Verder zouden ze er dan maandag achter komen dat er een overval was gepleegd. Als ze hem lieten gaan, zou hij zijn mond dicht houden en de ontbrekende persoonsbewijzen aanvullen. Ze duwde hem in hun auto. Den Hartogh aan het stuur, Verbiest naast hem en Van der Tweel met de directeur, achterin op de rollen. Ze spraken af dat ze hem later eruit zouden laten, maar dat hij dan niet gelijk alarm mocht slaan. Voorbij Leiden werd hij uit de auto gezet. Ze reden door richting Hoofddorp, over een smalle landsweg en schokken zich dood. De hele weg stond vol met mensen. Allemaal Duitsers, S.S. -ers en W.A. mensen. Was de directeur naar de dichtstbijzijnde telefooncel gelopen om hun te verraden? Den Hartogh vatte het plan op om door de groep te rijden en dat de anderen dan hun pistolen zouden leegschieten. Als ze ten onder moesten gaan, dan maar schietend. Dichterbij gekomen zagen ze dat ze niet in een hinderlaag reden, maar in feestgedruis terecht waren gekomen. Hoofddorp huldigde een nieuwe burgemeester. Tijdens de oorlog werden anti- Duitse burgemeesters vervangen door leden van de NSB. Loyaal zijn aan de Nazi’s was zo´n beetje hun enige functie-eis. Frans Meijer schreef dan ook: “Het ging om een feestje, Hoofddorp kreeg een nieuwe Burgemeester, kersvers, met diploma lezen en schrijven.” Wuivend reden ze langs de feestende SS- ers en trawanten.
Ze kwamen nog langs 3 controles. Bij een kon Verbiest zijn plaatje laten zien dat hij van de politie was, de tweede controle wisten ze te ontwijken door op tijd af te buigen. Bij de derde controle bleken die politieagenten bekenden van Verbiest te zijn, dat leverde geen probleem op.[ii] De Amsteldijk werd veilig bereikt en ook de mensen die met de trein gekomen waren, kwamen al opdraven. Frans Meijer: “Toen brak heus de feeststemming los. De stukken vlogen eraf, brooddronken en gelukkig als kinderen.”[iii]
Na een geslaagde overval nam Gerhard Badrian altijd een bos bloemen voor Annemarie mee, na deze overval kreeg ze er tien.
Afbeelding Door Voogd075, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1797377
Reactie plaatsen
Reacties